ευφάλαρος

εὐφάλαρος, -ον (Α)

1. αυτός που έχει ωραία φάλαρα*, δηλ. κοσμήματα μετάλλινα τής περικεφαλαίας ή τής προμετωπίδας τών αλόγων

2. (κατά τον Ησύχ.) «εὐφάλαρα

λαμπρά».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + φάλαρα].